Echt denken is bezield betrokken denken, bestaande uit redelijke gemoedsoverwegingen en teruggrijpend op bij het onderwerp passende endoxa. Denken is zo ten diepste existentieel geworteld in een cultuurgemeenschap. Een denken dat haar onderwerp niet concreet en aanschouwelijk weet te maken is daarom leeg. Zij kan de ziel van de betrokkenen niet bewegen. Wat zegt dit over de relatie tussen retorica en logica? In een nieuwe bijdrage ga ik hierop in.
donderdag 5 november 2015
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
De relatie retorica en logica is enkel in de dichtkunst te vatten.
Het zou in iedere geval een huis moeten omvatten, niet van stenen maar van beelden, woorden misschien, formules zou kunnen, in ieder geval zullen nummers ook een grote rol spelen. En het zou uiteraard meegenomen zijn als er wat te lachen valt, luidkeels, gesmoord maar zeker ook heimelijk, dat zijn vaak de lekkerste. En er zal ook ruimte moeten zijn voor het niet zijn tussen de kieren, de afgewaaide dakpannen. De nieuwe retologica zou meer aandacht kunnen schenken aan de nuance in de nuance, het gebied tussen strohoed en hoofd. De lucht niet alleen te persen maar ook door te laten in het zijn. De lotorica zou verder kunnen waaien onder hen die er zin in hebben en niet omdat het moet. Ze zou blind kunnen zijn met enkel wat losse voorwaarden.
Denken is een existentiële act die als tegenwicht de paradoxa behoeft anders gaat het denken met je aan de haal.
Een reactie posten