donderdag 9 januari 2014
Anekdote
"Denk je dat werkelijk?", vroeg hij aan hem. "Nietzsche's werk zou bij uitstek de belichaming zijn van het diepe menselijke verlangen om de grenzen van het vanzelfsprekende te overschrijden en te reiken tot aan het onmogelijke? Ach welnee. Wil je een treffend voorbeeld van werkelijke Wille zur Macht? Van waarlijk streven naar het heroïsche? In een dansclub in Amsterdam zag ik onlangs iemand die zich ineens omdraaide en tegen een vrouw waarmee hij aan het begin van de avond kort gesproken had, zei: "Lief, je zoekt glamour, maar ik kan jou de kosmos, het leven zelf, schenken. Ik geef je God en zelfs wat daar nog aan voorafgaat". Dát is heroïsch. Dát is waarlijk Faustisch. Daar toonde de mens zich als een ultiem transgressief wezen, als een Faustisch subject dat weigert zich aan de alledaagse voorspelbare sfeer van orde en regelmaat ondergeschikt te maken."
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Beste Emanuel,
Snap de 'grap'. Maar toch.
"Wil je een treffend voorbeeld van werkelijke Wille zur Macht? Van waarlijk streven naar het heroïsche?"
Was dat werkelijk hetzelfde, die twee vragen bij Nietzsche? Via Schopenh..., als ik me niet vergis? Mogelijk. (Zou Zwart en Van Tongeren uit Nijmegen weer moeten raadplegen. Doe het maar even niet jongens, jullie bedenken zoveel samen over het 'leven'. En heroïsch moet alweer gedefinieerd' worden! Toch?)
Net als de 'sublimiteit van iets', zijn er eigenlijk naast de vulkanen en zo nog wel andere sublimiteiten - ook in de vorm van personae in het werk van de dagelijkse ommegang - en wel of niet als een 'deurtje' in de 'ervaring' naar die 'oorsprong', die (ongeveer) eerste oorzaak (zoek het niet op) van je blog.
Een heel oud boek, dat ik in 1968 las als tweedejaars student had de titel: Theories of Personality. (Uiteraard kwamen Freud en Jung daarin ook voor.) Als fascinerend is me altijd bijgebleven (toen een jongen van pakweg 21): zoveel vrijheid van 'denken' als je nog zo dicht bij de filosofie blijft, maar wat moet ik daar later mee als een soort dokter, die mensen helpen wil/ moet? En toch, -ik heb het niet herlezen -, het was een goed boek, dat me nu nog steeds 'leert' hoe je zeker naar de verschillende filosofen en theologen moet kijken.
Met vergevingsgezind vooral, in comparatieve zin. De 'kwast' in die danstent zoekt 'lagen' in anekdotes die er niet zijn in danstenten en de wereld, want verder dan dat gestoethaspel van 'overtuiging' van de dame dan wel moeders mooiste om...komt men niet. (Dr Dreesman van Vroom en Dreesman die de hele Winkler Prins las als 'hobby' moet wel gedachten 'oproepen' als 'filosofische' anekdote.)
In een dansclub in Amsterdam zag ik onlangs iemand die zich ineens omdraaide en tegen een vrouw waarmee hij aan het begin van de avond kort gesproken had, zei: "Lief, je zoekt glamour, maar ik kan jou de kosmos, het leven zelf, schenken.
Het lijkt wel (een of andere vorm van) plagiaat (onmogelijk, want een bijna letterlijke woordelijke verzuchting in zeer intern beheer ooit) tot het woord: zei, maar daarop volgde ooit: "Meiske dear, binnenkort weer in 'tijgervel' op de universiteit, en ze keek me met twee diepzee-blauwe ogen aan".
Wat bedoelt hij? Zeker, Emanuel, de rest van de 'anekdote', en je 'moet' wel weten dat de positieve wetenschappers en de skeptici daar een broertje aan dood hebben, en 'homor' noch 'humour' wordt verdragen.
Je doet me weer even denken aan de 'zeer verheven' gedachten van me, die haar, de grote Liefde van 19 die niet gestoord mocht worden in haar ambitie 'onderwijzeres' te worden.
De Grote Liefde heeft nu kleinkinderen, maar niet van mij.
Trouwens nog een vraag aan de kenners: Heeft Jezus nog wel eens aan zelfreflectie, aan zelftwijfel gedaan in de 'overgedragen' Bijbel? Geen verhalen over veertig dagen in de woestijn, graag. Of anders, hoe kan het dat de meer briljante mens (filosofie en wiskunde in het pakket, en diepere inzichten in de 'verzamelingen') toch zo 'gegrepen' kan zijn geraakt? Het moet in de buurt zijn van 'God of de gladiolen'. Of/of en en/en.
De Here here reageert alleen op 'Eigen Wijsheid', maar dat je die 'verheven' opgedane 'wijsheid' niet wilt 'delen', Emanuelle, alles is ter overweging, zelfs de moeder van mijn moeders helpster, Maria.
Had Jezus, buiten dat Kruis over Here Here, enige zelfreflectie?
Via minder dan een 'donderpreek' met 'argumenten' lijkt mij de 'overtuiging' van de Ander niet haalbaar.
Hier in het Noorden krijgt Bonifatius niet zomaar gehoor, 'Bekeerling'!
Een reactie posten