Alain Badiou is a French philosopher who developed, especially in his Being and Event, a quite interesting conception of truth. Truth, according to Badiou, is inextricably connected with what he calls ‘the event’. For Badiou, an event is a rupture. It is an interruption in the normal state of affairs (or ‘the situation’ as he calls it). An event brings about an entire new constellation of reality to which we have to be faithful by means of further developing it. Although Badiou strives for a renewed kind of universalism in the public context, I take it that his notion of truth is especially relevant and fruitful if we limit its application to the personal context of aiming at a suitable worldview to guide us through life. Let me clarify.
At specific moments in our lives, perhaps just a few, things happen to us that have an irreversible impact on how we evaluate our lives and approach the world. These uncontrollable occurrences break in into our lives and leave an undeniable trail. These rare events are therefore best seen as unpredictable important turning points or ruptures that change the way we understand ourselves, our experiences and the world around us.
So, the specific worldview we adopt must at least properly cohere with these profound occurrences, or even better, must render them intelligible. We have to be faithful to the major events in our lives and we do this by adjusting our worldview to accommodate these events. Disruptive events in our lives reveal to us something new and irresistible. In such an event we are suddenly confronted with breathtaking undeniable truthfulness. Hence life events have a meaning and significance that we cannot else but honor and subsequently persistently adhere to by adopting a worldview that illuminates them. In this way the specific worldview we embrace deepens our personal understanding of our life in this world.
And this way of clarifying our personal lives, I would add, is surely a quite rational thing to do. To remain faithful to the revolutionary moments of truth in our lives, to allow these events to inform our worldview and our personal road through life, is a rational course of action. It is a rational act considered from the private context of our singular concrete lives.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Beste Emanuel,
Ok, zoals het de filosoof betaamt, staat er natuurlijk hier een stukje abstractie of abstract stukje, dat maakt niet eens veel uit, dat natuurlijk om 'concrete' invulling schreeuwt bij de nieuwsgierige meelezer/ meedenker.
Zeker heb je elders al wel tipjes van jouw persoonlijke leven opgelicht, die dit stukje 'begrijpelijk(er)' maken, en zeker invoelbaar maken.
Maar het moet ook 'op eigen benen' kunnen staan, zonder voorbeelden.
In elk geval lijkt me een bijzonder intensieve auto-biografie een noodzakelijke maar nog onvoldoende voorwaarde (mogelijk niet precies zoals de filosoof deze woorden gebruikt) om de 'bijzondere' gebeurtenis van vele kanten te kunnen bekijken voor er een ver gaande betekenis aan te kunnen hechten. Hoe goed kende je jezelf/ kun je jezelf op het moment van de 'gebeurtenis' kennen. Alleen vertrouwen op intuïtieve 'zekerheid' in combinatie met het (in jouw persoonlijke geval) grote intellect in onder meer de logica, lijkt me voor de meeste mensen niet haalbaar.
Uit persoonlijke ervaring (met onder meer een poging tot een zeer grondige auto-biografie, en dat is geen pretje en voor een deel blijft dat onbetrouwbaar buiten eigen 'schuld', hoe nauwkeurig en eerlijk je ook wilt zijn) meen ik te 'weten' dat er 'abstract' weinig meer 'geloofwaardigheid' over blijft dan juist 'het niet weten' en daar naar te leven, al de capaciteiten (dus ook oog voor ethiek en esthetiek) van de mens 'integraal' overwegend.
Zo 'stabiel' als jij het voor jezelf voor elkaar hebt, dat zal weinigen gegeven zijn.
Het beoordelen van wat 'werkelijk' belangrijke ervaringen/ inzichten zijn in de 'persoonlijke' sfeer: je moet het wel om 'betekenis' te geven, in welke richting dan ook.
Er zijn zeker 'overrompelende' ervaringen (gebeurtenissen) in elk mensenleven, maar er zijn zeker voorbeelden te geven waarin het niet zo 'verstandig' is daarnaar te gaan leven.
Jij zult wel opmerken dat de 'echtheid' of 'geloofwaardigheid' dan niet helemaal precies was. Ja, maar zelfs de 'keuze' of het 'besluit' wat dan zo'n 'gebeurtenis' zou zijn in je leven wordt gekleurd door die auto-bio, als die 'streng' is.
Goed, de filosoof is er voor de 'generalisatie' van 'wijsheid', maar ik durf nu niet verder te gaan dan: ja, dit stukje past precies bij Emanuel, en voor hem persoonlijk ben ik zeer geneigd het te geloven. Of anders, klopt het stukje, is het coherent met zijn andere reflecties.
Groet.
Ok, Emanuel, anders gezegd, als de reactie weer eens buiten de 'gewone filosofische' denkorde viel.
Ik zie je collega in de logica en kennisleer Jan Riemersma nu allerlei uitspraken doen (zaken zeggen) over 'religieuze ervaringen' op het blog van TS in discussie met een zekere Steven, die wel heel dicht komen bij hoe ik zelf zou reageren als ik zo wakker was om zes uur in de ochtend, en zo belezen in de literatuur van de denkers.
Hoe kun je vertrouwen hebben in 'ervaring', die uiteraard altijd gekoppeld is aan 'gebeurtenis'? Via de kenniskunde zelf niet, de ervaringsdeskundigheid niet (tenzij je wel zeer veel vertrouwen in 'jezelf' hebt, maar dan wacht er zeker een DSM-6 categorisering (ik geloof 'eigenlijk' te veel in Christus of Mohammed zou bij DSM-6 wel kunnen als item ter welbewuste discriminatie) en met de combinatie van beide ook niet.
Fenomenologie op zich en een behoefte daaraan. Diep geworteld. Ik zou je laatste column kunnen parafraseren in zijn geheel. Maar dat wordt me te laat.
Waarheid en geloofwaardigheid in je eigen intuïtieve 'zekerheid' betwijfelen, zelfs na elke 'bekering' (linksom of rechtsom) aan te raden voor het praktische geestelijke leven, en lijkt me het meest reële voor welke 'goddelijkheid' of juist buigen daarvoor dan ook.
"Omslagen" in de richting van 'leven': denk er steeds goed over na, wijsgeer!
Een reactie posten