Driving back from France to the Netherlands and thinking about negative predication in Plato’s The Sofist I thought of the following scholastic style argument for God’s existence. I’m not sure whether it can be found (in this form) in scholastic (or even ancient) tradition. It might very well be. In any case I think the argument is quite interesting and should appeal to those who are friends of the Aristotelian distinction between potential and actual being.
1. Everything that exists, either exists potentially or actually (premise)
2. If something exists potentially, it can exist actually (premise)
3. If something can exist potentially and can exist actually, it can be actualized (premise)
4. God exists potentially (assumption for reductio ad absurdum)
5. God can exist actually (from 2, 4)
6. God can be actualized (from 3, 4, 5)
7. God cannot be actualized by something external to God (premise)
8. God can actualize himself (from 6, 7)
9. Something that exists potentially can only be actualized by something that exists actually (premise)
10. God can exist simultaneously potentially and actually (contradiction; from 8, 9)
11. God exists actually (from 1, 4, 10)
Moreover, it follows that God cannot exist potentially. That is to say, God necessarily exists actually. For if God could exist potentially, then (3) and (11) would entail that God can be actualized, which is as shown above impossible.
One may wonder why we do not infer God’s non-existence from the refutation of (4). To see why I shall elaborate a bit more on the first premise. Unicorns exist potentially. So yes, there are unicorns. Unicorns exist. But they exist only as potential beings. There are no actual unicorns. Unicorns do not exist actually. You and I also exist. You and I do not exist potentially though. You and I actually exist. That is to say, you and I exist actually. Non-existents are impossibilia and vice versa. A squared circle for example is impossible and therefore does not exist. A squared circle does not even exist potentially. What about God? God is not an impossibilia. So God exists. The real interesting question though is whether God exists potentially (like unicorns) or actually (like you and me). My argument is an argument to the conclusion that God exists actually and not merely potentially.
So my argument departs from a rather deflationary reading of the word ‘existence’ according to which not much is said when we attribute ’existence’. Everything that is possible exists. Take again unicorns. On the notion of existence as assumed for my argument unicorns exist as mere possibilia. They do not have actual existence. So the real question is not whether God exists, but whether God has actual existence.
Compare Anselm’s ontological argument. For Anselm the question is not whether God exists. The question for him is whether God exists in reality or merely in the mind. The notion of existence assumed for my argument is akin to a (neo-)Platonic account of existence: when we are able to think of something coherently it either exists as an eidos in the mind or as an eidos in reality. After all, non-being cannot be coherently thought of, as Parmenides taught the Platonists.
zaterdag 4 augustus 2018
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
8 opmerkingen:
Beste Emanuel,
Het is zeker waar dat de gedachte dat de eerste oorzaak een bewust wezen is vrij is van logische inconsistentie; deze gedachte is dus niet incoherent en mag derhalve als mogelijk waar beschouwd worden.
Maar geldt niet precies hetzelfde voor de gedachte dat de eerste oorzaak geen bewust wezen is?
Ook dit kan mijns inziens logisch coherent gedacht worden. Dit leidt ons tot de vraag of deze gedachte verworpen mag worden als onmogelijk waar.
Wij zitten nu met een gedachte en de negatie ervan die ieder afzonderlijk beschouwd niet logisch inconsistent zijn.
Vergelijk: "fietsen bestaan" en "fietsen bestaan niet"; zowel de ene als de andere gedachte is mogelijk waar, maar slechts één ervan kan waar zijn in de actuele wereld; of de ene of de andere, maar niet beide tegelijk.
Als ik deze gedachtegang toepas op de gedachte dat de eerste oorzaak een bewust wezen is dan meen ik niet zonder meer te mogen zeggen dat het als eerste oorzaak gedachte bewuste wezen in de actuele wereld bestaat.
Wel mag, sterker nog, moet ik zeggen dat het als eerste oorzaak gedachte bewuste wezen wel of niet in de actuele wereld bestaat:
- wel als de definitie juist is, dus als de eerste oorzaak een bewust wezen is
- niet als de definitie niet juist is, dus als de eerste oorzaak geen bewust wezen is.
Voor het actueel bestaan van God is het dus geen voldoende voorwaarde dat de definitie coherent is, maar ze moet ook waar zijn.
Maar als men er reeds van uitgaat dat de definitie waar is dan is er sprake van een cirkelredenering.
Hierover zou ik graag eens discussiëren met jou en de ervaren filosofen die het argument zeer solide vinden.
vriendelijke groet,
Jac
Beste Emanuel,
Het is zeker waar dat de gedachte dat de eerste oorzaak een bewust wezen is vrij is van logische inconsistentie; deze gedachte is dus niet incoherent en mag derhalve als mogelijk waar beschouwd worden.
Maar geldt niet precies hetzelfde voor de gedachte dat de eerste oorzaak geen bewust wezen is?
Ook dit kan mijns inziens logisch coherent gedacht worden. Dit leidt ons tot de vraag of deze gedachte verworpen mag worden als onmogelijk waar.
Wij zitten nu met een gedachte en de negatie ervan die ieder afzonderlijk beschouwd niet logisch inconsistent zijn.
Vergelijk: "fietsen bestaan" en "fietsen bestaan niet"; zowel de ene als de andere gedachte is mogelijk waar, maar slechts één ervan kan waar zijn in de actuele wereld; of de ene of de andere, maar niet beide tegelijk.
Als ik deze gedachtegang toepas op de gedachte dat de eerste oorzaak een bewust wezen is dan meen ik niet zonder meer te mogen zeggen dat het als eerste oorzaak gedachte bewuste wezen in de actuele wereld bestaat.
Wel mag, sterker nog, moet ik zeggen dat het als eerste oorzaak gedachte bewuste wezen wel of niet in de actuele wereld bestaat:
- wel als de definitie juist is, dus als de eerste oorzaak een bewust wezen is
- niet als de definitie niet juist is, dus als de eerste oorzaak geen bewust wezen is.
Voor het actueel bestaan van God is het dus geen voldoende voorwaarde dat de definitie coherent is, maar ze moet ook waar zijn.
Maar als men er reeds van uitgaat dat de definitie waar is dan is er sprake van een cirkelredenering.
Hierover zou ik graag eens discussiëren met jou en de ervaren filosofen die het argument zeer solide vinden.
vriendelijke groet,
Jac
Beste Emanuel,
Ik wil niet alles destructief in twijfel trekken, maar ik denk dat twijfel aan jouw nieuwe argument voor het bestaan van God constructief kan zijn in die zin dat het duidelijk zou kunnen worden dat hier geen sprake is van een betrouwbaar argument met als conclusie dat God actueel bestaat.
Immers hoe kunnen wij weten dat God, gedefinieerd als een bewust wezen dat de eerste oorzaak is, potentieel of actueel bestaat?
Dat kunnen wij slechts als wij weten dat God mogelijk bestaat. Maar hoe kunnen wij weten dat God mogelijk bestaat?
Het moge duidelijk zijn dat wij dit niet kunnen weten als de eerste oorzaak geen bewust wezen is, dus als de definitie onjuist is.
Een voorwaarde voor het kunnen weten dat God mogelijk bestaat is de waarheid van de definitie.
Slechts als de eerste oorzaak een bewust wezen is kunnen wij weten dat het mogelijk is dat God bestaat. Weten dat God mogelijk bestaat veronderstelt dus reeds weet hebben van het bestaan van God. Zonder het bestaan van God is het onmogelijk om te weten dat hij mogelijk bestaat.
De gedachte dat de eerste oorzaak een bewust wezen is is logisch gezien niet incoherent en is dus logisch mogelijk waar.
Maar de gedachte dat de eerste oorzaak geen bewust wezen is is evenmin logisch incoherent en dus logisch gezien ook mogelijk waar.
Maar in de ontologische orde kunnen beide gedachten niet tegelijkertijd geactualiseerd zijn.
Wij kunnen het bezwaar ook anders formuleren: Om te kunnen weten dat God mogelijk bestaat dienen wij te weten dat God ofwel contingent is ofwel dat hij onmogelijk non-existent kan zijn.
De definitie van God (een bewust wezen dat de eerste oorzaak is) geeft geen enkele aanleiding om te denken dat God contingent is. Wij kunnen dus pas weten dat God mogelijk bestaat als wij weten dat hij onmogelijk non-existent is en derhalve actueel bestaat.
Mij dunkt dat er weer sprake is van een gecamoufleerde cirkelredenering.
vr. groet,
Jac
Beste Emanuel,
Zou je eens op het onderstaande willen reageren en aangeven welke consequentie dit heeft voor jouw nieuwe argument voor het bestaan van God?
Als wij God definiëren als een bewust wezen dat de eerste oorzaak is van alles wat buiten hem bestaat en gebeurt en als wij nu voor mogelijk mogen houden dat God bestaat omdat het niet incoherent is dat er een bewust wezen bestaat dat de eerste oorzaak is dan mogen wij het ook voor mogelijk houden dat God niet bestaat omdat het niet bestaan van een bewust wezen dat de eerste oorzaak is ook niet incoherent is.
Hieruit volgt: Als God bestaat dan bestaat hij contingent.
God bestaat dus niet noodzakelijk.
Conclusie: God bestaat contingent of onmogelijk.
vr. groet,
Jac
Beste Emanuel,
Bij deze presenteer ik een tegenargument.
De werkelijkheid is alomvattend.
Als God bestaat behoort God tot de werkelijkheid. Hij bestaat dan niet buiten de werkelijkheid. Ook oorzaken bestaan niet buiten de werkelijkheid. Er kan geen ontstaansoorzaak zijn van de werkelijkheid, een oorzaak dus die aan het ontstaan van de werkelijkheid ten grondslag ligt. Het zou niet logisch coherent zijn om dat te denken.
Het is wel logisch coherent om te denken dat er een eerste oorzaak is *in* de werkelijkheid., bijvoorbeeld een gebeurtenis, de eerste, die een veranderring teweeg bracht in de werkelijkheid.
Het is mogelijk, want niet logisch incoherent, dat de eertste oorzaak geen bewust wezen is maar een eerste gebeurtenis die spontaan heeft plaatsgevonden; een dergelijke gedachte is bijvoorbeeld niet vreemd in de quantummechanica.
God, gedefinieerd als een bewust wezen dat de eerste oorzaak is bestaat derhalve niet noodzakelijk. Het is immers niet logisch incoherent om te denken dat God niet bestaat en het is derhalve mogelijk dat hij niet bestaat.
Maar dan volgt dat God contingent bestaat of onmogelijk bestaat. Als hij bestaat bestaat hij contingent en als hij niet contingent bestaat dan bestaat hij niet.
De prangende vraag is nu: Is het denkbaar, anders gezegd, is het logisch coherent om te denken dat er een bewust wezen is dat de eerste oorzaak is van alles wat buiten dat wezen bestaat, terwijl er een mogelijke wereld is waarin de eerste oorzaak onpersoonlijk is, bijvoorbeeld een gebeurtenis?
Als wij denken dat hier logisch niets mis mee is dan zouden wij moeten aanvaarden dat er twee eerste oorzaken kunnen zijn, waarvan er één persoonlijk is en de andere onpersoonlijk.
Dit zou absurd zijn; er kan immers slechts één oorzaak de eerste zijn en die is ofwel van persoonlijke ofwel van onpersoonlijke aard.
Hieruit volgt: Als de eerste oorzaak een bewust wezen is dan is er geen mogelijke wereld waarin dat wezen, God, niet bestaat. God bestaat dan noodzakelijk. Anders gezegd: als de definitie waar is dan bestaat God noodzakelijk.
Maar hebben reeds moeten constateren dat God niet noodzakelijk bestaat, omdat er, logisch gezien, niets mis is met het niet-bestaan van God. De definitie is dus niet waar.
Er rest ons slechts om te concluderen dat God niet contingent en niet noodzakelijk maar onmogelijk bestaat.
Als je het nieuwe argument voor het bestaan van God nog serieus neemt zie ik een reactie graag tegemoet. Indien ik niets verneem ga ik er van uit dat je inmiddels afstand hebt genomen van het nieuwe argument
vr. groet,
Jac
Beste Emanuel,
Bij deze presenteer ik een tegenargument.
De werkelijkheid is alomvattend.
Als God bestaat behoort God tot de werkelijkheid. Hij bestaat dan niet buiten de werkelijkheid. Ook oorzaken bestaan niet buiten de werkelijkheid. Er kan geen ontstaansoorzaak zijn van de werkelijkheid, een oorzaak dus die aan het ontstaan van de werkelijkheid ten grondslag ligt. Het zou niet logisch coherent zijn om dat te denken.
Het is wel logisch coherent om te denken dat er een eerste oorzaak is *in* de werkelijkheid., bijvoorbeeld een gebeurtenis, de eerste, die een veranderring teweeg bracht in de werkelijkheid.
Het is mogelijk, want niet logisch incoherent, dat de eertste oorzaak geen bewust wezen is maar een eerste gebeurtenis die spontaan heeft plaatsgevonden; een dergelijke gedachte is bijvoorbeeld niet vreemd in de quantummechanica.
God, gedefinieerd als een bewust wezen dat de eerste oorzaak is bestaat derhalve niet noodzakelijk. Het is immers niet logisch incoherent om te denken dat God niet bestaat en het is derhalve mogelijk dat hij niet bestaat.
Maar dan volgt dat God contingent bestaat of onmogelijk bestaat. Als hij bestaat bestaat hij contingent en als hij niet contingent bestaat dan bestaat hij niet.
De prangende vraag is nu: Is het denkbaar, anders gezegd, is het logisch coherent om te denken dat er een bewust wezen is dat de eerste oorzaak is van alles wat buiten dat wezen bestaat, terwijl er een mogelijke wereld is waarin de eerste oorzaak onpersoonlijk is, bijvoorbeeld een gebeurtenis?
Als wij denken dat hier logisch niets mis mee is dan zouden wij moeten aanvaarden dat er twee eerste oorzaken kunnen zijn, waarvan er één persoonlijk is en de andere onpersoonlijk.
Dit zou absurd zijn; er kan immers slechts één oorzaak de eerste zijn en die is ofwel van persoonlijke ofwel van onpersoonlijke aard.
Hieruit volgt: Als de eerste oorzaak een bewust wezen is dan is er geen mogelijke wereld waarin dat wezen, God, niet bestaat. God bestaat dan noodzakelijk. Anders gezegd: als de definitie waar is dan bestaat God noodzakelijk.
Maar hebben reeds moeten constateren dat God niet noodzakelijk bestaat, omdat er, logisch gezien, niets mis is met het niet-bestaan van God. De definitie is dus niet waar.
Er rest ons slechts om te concluderen dat God niet contingent en niet noodzakelijk maar onmogelijk bestaat.
Als je het nieuwe argument voor het bestaan van God nog serieus neemt zie ik een reactie graag tegemoet. Indien ik niets verneem ga ik er van uit dat je inmiddels afstand hebt genomen van het nieuwe argument
vr. groet,
Jac
Beste Emanuel,
Onder jouw artikel "A scholastic style argument for God's existence" staat "geen opmerkingen".
Betekent dit dat er geen opmerkingen zijn binnen gekomen of dat er geen welkome opmerkingen zijn binnen gekomen?
Plaats jij tegenwoordig alleen maar opmerkingen die jouw bijdragen bevestigen of ook opmerkingen die jouw bijdragen van kritiek voorzien?
Geen van mijn opmerkingen is tot nu toe goedgekeurd. Waaraan moeten opmerkingen voldoen om goedgekeurd te worden? Mag ik vernemen waarom mijn opmerkingen zijn afgekeurd?
vr. groet,
Jac
Beste Emanuel,
Wat heeft het voor zin om reacties in te dienen als
je ze niet plaatst en niet netjes laat weten waarom miet?
Ik heb meer dan eens gereageerd op het nieuwe argument, maar niets van jou vernomen. zelfs niet waarom je niet op mijn reacties ingaat.
Ik kan dit niet fair vinden, tenzij je het zo druk zou hebben dat er geen tijd overschiet om aandacht aan jouw weblog te besteden, maar dan zou ik het wel netjes vinden om de mogelijkheid van het indienen van reacties tijdelijk op te schorten.
vr. groet,
Jac
Een reactie posten