Stel dat de mensheid door eigen toedoen zichzelf en al het leven op aarde vernietigt, zodat de aarde voor miljoenen jaren terugvalt in woesternij voordat zich langzaam weer nieuwe levensvormen ontwikkelen. Zou dat een empirische weerlegging zijn van het bestaan van een goede God?
Stel vervolgens dat één enkel mens over de macht beschikt om alles op aarde te vernietigen en dat ook doet, zodat de aarde voor miljoenen jaren terugvalt in woesternij voordat zich langzaam weer leven ontwikkelt. Zou dát het bestaan van een goede God empirisch weerleggen?
Iemand zou kunnen opmerken dat een goede God een dergelijke vernietiging misschien nog zou laten gebeuren indien het echt een direct gevolg is van het collectief gedrag van de hele mensheid, maar toch redelijkerwijs zal willen en kunnen ingrijpen indien slechts één enkel kwaadaardig mens op het punt staat de hele aarde te vernietigen. Dit zou dan betekenen dat alleen de tweede situatie onverenigbaar is met het bestaan van een goede God.
zondag 20 maart 2022
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Hallo Emanuel,
Je geeft twee extreme voorbeelden, maar tussen die twee extremen zitten nog zo veel schakeringen.
Dus ik ben wel benieuwd naar je antwoord bij deze twee andere scenario's :
1 : Al het leven op aarde wordt vernietigd door collectief toedoen van vrijwel de gehele mensheid, behalve dan 144.000 boeddhistische monniken in Tibet, die zich in woord en daad wel hebben verzet tegen deze vorm van zelfdestructie.
2 : Al het leven op aarde wordt vernietigd door toedoen van 144.000 verblinde mensen, terwijl de rest van de mensheid machteloos was hun daartoe te stoppen.
Een reactie posten