Is negatie louter een epistemisch construct van onze taal en ons denken of moeten wij erkennen dat het ‘niet’ ontologisch is “ingeschreven” in de wereld zelf? Maakt anders gezegd negatie deel uit van het zijn? In een nieuwe wijsgerige beschouwing over het zijn en het niet ga ik in op deze metafysische vraag. Ik betoog dat we om een hypostasering oftewel ontologische verzelfstandiging van negatie te voorkomen zowel het uniek zijn van dingen als het volledig zijn van collecties moeten hypostaseren. Door uniciteit en volledigheid te rekenen tot de positieve feiten van de wereld voorkomen we het moeten erkennen van het bestaan van negatieve feiten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten