maandag 19 oktober 2015
Het Larens Drieluik
Afgelopen week maandag heb ik mijn drieluik in Theater Brinkhuis in Laren afgesloten. In mijn eerste lezing in 2013 betoogde ik dat er goede rationele argumenten zijn voor het bestaan van God. Vorig jaar gaf ik een lezing waarin ik beargumenteerde dat het vele lijden in de wereld, hoe verschrikkelijk ook, uiteindelijk toch geen overtuigende reden vormt om het geloof in de goedheid van God op te geven. In mijn het drieluik afsluitende lezing van vorige week liet ik zien dat er eveneens goede rationele argumenten zijn voor de opvatting dat God in feite de God is waarvan het Christendom als sinds eeuwen getuigt.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
20 opmerkingen:
Hallo Emanuel,
Als er goede argumenten zouden bestaan dat God in feite de god is waarvan het Christendom getuigd dan zijn er m.i. dus blijkbaar ook goede argumenten dat God in feite de god is waarvan Abraham getuigde.
Dan kunnen we vaststellen dat God blijkbaar er soms voor kiest om te communiceren met mensen.
Wat zegt dit over de verhalen over de honderden andere goden die er bestaan? Vele verhalen daarvan zijn opgeschreven lang voordat er ooit iets is opgeschreven over de god van Abraham. Of opgeschreven in andere continenten door mensen die nooit kennis hebben kunnen nemen van de verhalen over de god van het Christendom. Zijn die verhalen allemaal compleet door mensen verzonnen, los van enig contact met een god? Of heeft God zich bekend gemaakt onder verschillende namen? Of bestaan er meerdere goden?
Groet,
Arno
Beste Arno,
Lees mijn derde lezing nu eerst eens rustig door. Je zult dan merken dat alle argumenten voor het christendom die ik daarin geef gebaseerd zijn op gegevens die heel veel verder gaan dan wat we weten over Abrahams getuigenis. Aan de andere kant is het natuurlijk ook zo dat als de God waarvan Abraham getuigde de christelijke God is, er inderdaad goede argumenten zijn voor de bewering dat God in feite de God is waarvan Abraham getuigde. Want dit *is* dan de christelijke God en daarvoor zijn zoals gezegd goede argumenten. En ja, als er goede argumenten zijn voor het christendom, dan zijn er ook goede argumenten voor de bewering dat God soms communiceert met mensen. De bewering dat God incarneerde in Jezus en dat Jezus communiceerde met mensen is immers constitutief voor het christendom. En nee, er bestaan, als er goede argumenten zijn voor het christendom, redelijkerwijs geen meerdere goden. Want het christendom is monotheïstisch. Bestaan er dan niet ook goede argumenten voor andere goden? Welnu, bij lange na niet in die mate als die voor het christendom. En dan druk ik mij nog zacht uit. De historische adequaatheid van de gegevens waarop bijvoorbeeld het opstandingsargument is gebaseerd, kent zijn gelijke niet in andere religies. Bestudeer dat argument in mijn lezing maar eens heel nauwkeurig en vraag je dan af of wij in het geval van andere religies een soortgelijk argument hebben. De vraag stellen is haar beantwoorden.
Groet,
Emanuel
Beste Emanuel,
Ik ben geen theist, dus alles is voor mij ook een gedachte-experiment. Maar, als we zouden aannemen dat er een god is, en dat er slechts een god is, en dat dit de christelijke god is, dan kunnen we niet wegnemen het feit dat er verhalen over tenminste 4979 andere goden bestaan. Hoe zouden die verhalen zijn ontstaan? Als het zomaar wilde verzinsels zijn, niet gebaseerd op enige concrete aanwijzingen van het bestaan van jouw god, dan moet je dus vaststellen dat er heel veel verhalen over goden zomaar worden verzonnen. En dan moet je afvragen of het eigenlijk statistisch gezien dan zo verwonderlijk is dat van duizenden verzonnen verhalen er eentje tussen zit die jouw test kan doorstaan. Ik denk het niet. Wat ik wel verwonderlijk vind is dat jij dan naar mijn gevoel van al die duizenden verhalen (heb je ze allemaal bestudeerd?) zo zeker lijkt te zijn dat ze niet zijn gebaseerd op direct contact met jouw god. Omdat jouw hypothese dus verondersteld dat deze god contact maakt met de mensen. Jij bent zelfs van mening dat hij dat op sublieme wijze heeft gedaan. Middels Jezus. Die ons leert dat de enige weg om bij god te geraken is via Jezus. Maar ondertussen, terwijl hij dit het volk van Israel leert laat hij al die boeddhisten in Asie, de Germanen in Europa en de volkeren in Noord en Zuid America, de aboriginals in Australië maar generaties lang aanrotzooien met hun afgoden, omdat het nog even zal duren voordat ze te horen krijgen dat de enige manier om bij god te geraken is via Jezus. En jij bent van mening dat de mens dit plan voor God om contact te maken met de mensheid niet beter had kunnen verzinnen (want dan zou god dat plan wel als zodanig hebben uitgevoerd). Ikzelf ben van mening dat Steven Spielberg wel een beter plan kan verzinnen.
Groet,
Arno
Beste Arno,
Veel verhalen ontstaan doordat mensen woorden willen geven aan hun profane en sacrale ervaringen. En elk verhaal correspondeert in meer of mindere mate met de werkelijkheid. Nu is het zo dat van het overgrote deel van de religieus georiënteerde verhalen inmiddels algemeen wordt aangenomen dat de personages in die verhalen niet werkelijk hebben bestaan. Denk hierbij aan verhalen over Zeus, Jupiter, Wodan, enzovoort. De lijst is zoals je weet welhaast eindeloos. Wanneer wij ons echter beperken tot die religieuze verhalen over personen waarvan op grond van modern historisch onderzoek gezegd kan worden dat zij daadwerkelijk bestaan hebben, houden we heel weinig verhalen over. In elk geval bij lange na niet voldoende om jouw statistisch argument hierboven kans van slagen te geven.
Groet,
Emanuel
Beste Emanuel,
Waar heb je die kennis vandaan? Ik denk dat van het overgrote deel van de oude verhalen waarbij persoon X informatie geopenbaard krijgt van god Y niet meer te achterhalen is of persoon X nu wel of niet daadwerkelijk heeft bestaan, omdat vaak niet eens bekend is wie persoon X geweest zou zijn, omdat alleen het verhaal over god Y de geschiedenis heeft overleefd. Als het verhaal verzonnen is door persoon X dan moet het dus wel zo zijn dat persoon X bestaan heeft, anders bestond het verhaal niet.
Maar je bent dus wel van mening dat bijvoorbeeld de volkeren die in het jaar nul in zuid Amerika leefden profane en sacrale ervaringen hadden. Maar die hadden dus niets met de Christelijke god te maken? Of wel? Want die mensen bestonden natuurlijk wel dankzij de christelijke god, en dus ook hun vatbaarheid voor sacrale ervaringen. Maar jij lijkt dus uit te sluiten dat God op enige wijze contact heeft gemaakt met die volkeren? Waarom?
Dus je wordt geboren in Zuid-America in het jaar nul. En je hebt zoiets als vrije wil. Opdat je kan kiezen tussen goed en kwaad. En kwaad is, als we de Christelijke leerwijze zouden volgen, onder andere het aanbidden van de verkeerde god (niet voor niets het eerste gebod). En als kind heb je wel het juiste intuïtieve vermoeden dat er een god is, maar alle voorbeelden die je in jouw wereld hebt spreken over een andere god. Je hebt geen enkele manier om kennis te nemen van die Christelijke god waarin je zou moeten geloven om goed te doen. Je hebt geen enkele manier om in contact te komen met die god.
Of wel? Door je in gebed tot god te wenden? En zo een sacrale ervaring te krijgen?
Groet,
Arno
Beste Arno,
In mijn vorige reactie had ik het over de historiciteit van de personages *in* de verhalen en niet over de historiciteit van de verhalenvertellers zelf. Dat kan jou echt niet ontgaan zijn. Verder ben ik uiteraard van mening dat mensen uit allerlei verschillende culturen sacrale ervaringen kunnen hebben. Ik vermoed dat je niet goed bekend bent met noties als 'het sacrale' en 'het sublieme'. Zie bijvoorbeeld mijn teksten over Longinus, Otto en Bataille op mijn website.
Groet,
Emanuel
Beste Emanuel,
Excuses, maar ik had wel over "personages" heen gelezen. Mogelijk ook omdat je in tweede instantie over "personen" sprak, en niet meer over "personages".
Ik weet dan even niet precies wie je bedoeld met personages. Als je bijvoorbeeld Zeus bedoelt, een god, dan vraag ik mij af waar jij de wetenschap vandaan haalt dat het zo zeker is dat al die duizenden goden niet bestaan, maar Jahweh mogelijk wel.
Als je doelt op personages van vlees en bloed die in de verhalen voorkomen, dan ja, inderdaad bevatten die verhalen personages die vergeleken kunnen worden met bijvoorbeeld Adam en Eva uit de bijbel, of de personages uit de gelijkenissen van Jezus.
Maar bekijk het dan anders. Stel dat er inderdaad goede argumenten zijn voor het bestaan van een god. Er zijn heel veel mensen die daadwerkelijk hebben geleefd waarvan beweerd is dat die op bijzondere wijze in contact staan of hebben gestaan met een God. Jezus is een zo'n persoon waarvan dat wordt beweerd. Maar ook bijvoorbeeld Mozes. Je kan gaan beredeneren of deze beweringen zouden kunnen kloppen. Want als deze beweringen zouden kloppen, dan zeggen de uitspraken van de personen in kwestie mogelijk iets over die God waarmee die personen contact hebben.
Maar er zijn toch heel veel personen die daadwerkelijk hebben geleefd waarover dat wordt beweerd?
Vandaar mijn statistisch argument.
Groet,
Arno
Beste Arno,
Je kunt Zeus en de joods-christelijke God niet over één kam scheren. Er zijn diverse redelijke argumenten voor het bestaan van de joods-christelijke God. Met name het argument vanuit de opstanding (dat ik uitvoerig beschrijf in mijn stuk) kent zijn gelijke niet bij andere religies. Daarentegen is er geen enkel redelijk argument voor het bestaan van Zeus. Sterker nog, er zijn hele goede argumenten tegen het bestaan van Zeus. Zo zijn we inmiddels vaak genoeg op de berg Olympus geweest en hebben we Zeus daar niet aangetroffen, wat toch het geval zou moeten zijn als Zeus daadwerkelijk bestaat. Dergelijke goede argumenten tegen de joods-christelijke God zijn niet voorhanden omdat deze God grotendeels transcendent aan de materiële wereld is. Tenslotte beweer je opnieuw dat er verhalen genoeg zijn. Dat is echter niet zo. Wanneer je alleen die verhalen in ogenschouw neemt die de criteria van modern historisch onderzoek doorstaan (criteria die ik eveneens in mijn stuk noem en toelicht), dan hou je juist maar heel weinig courante verhalen over. Jouw statistisch argument komt alleen al om die reden niet van de grond.
Groet,
Emanuel
Beste Emanuel,
Je schrijft : " Wanneer je alleen die verhalen in ogenschouw neemt die de criteria van modern historisch onderzoek doorstaan (criteria die ik eveneens in mijn stuk noem en toelicht), dan hou je juist maar heel weinig courante verhalen over."
Als we aan historici zouden vragen een schatting te maken van het aantal personen dat daadwerkelijk heeft bestaan in de 200.000 jarige geschiedenis van de mensheid, waarvan beweerd werd of wordt dat deze personen in bijzonder contact staan of stonden met een god... in wat voor orde der grote denk jij dat die schatting dan uit zal vallen?
Groet,
Arno
Beste Arno,
Uiteraard zijn er enorm veel mensen die verteld hebben over hun persoonlijke Godservaringen. Dat is echt evident. Maar niet iedere persoonlijke Godservaring levert een religie op. De meeste van die ervaringen zijn namelijk compatibel met verschillende religies. Wanneer ik spreek over courante verhalen, dan heb ik het uiteraard over de verschillende wereldreligies. En wanneer je afziet van evident onhoudbare religies, zoals op de berg Olympus levende goden, etc. dan hou je in feite maar weinig courante religies over. In elk geval bij lange na niet voldoende voor jouw statistisch argument. Dát is waar het om gaat. Mocht je hierna opnieuw min of meer hetzelfde punt maken, dan zal ik die reactie niet meer plaatsen. Daarentegen zijn en blijven interessante tegenwerpingen natuurlijk welkom.
Groet,
Emanuel
Beste Emanuel,
Bedankt voor je drieluik. Met interesse gelezen. Ook je discussie met Arno is inhoudelijk en boeiend. Ik heb toch nog een aantal vragen.
1. Neem A. A is een Griek, die in Zeus en andere goden gelooft. Hij is persoonlijk zeer betrokken bij zijn godsdienst: hij offert tot de goden, hij bidt, hij raadt andere mensen aan dit ook te doen. Op dag Y doet A een religieuze ervaring op, waardoor hij nog vaster overtuigd is dat Zeus en de andere goden werkelijk bestaande entiteiten zijn. Laten we ook even aannemen dat anno 2015 niemand meer gelooft dat A's bewering over het bestaan van Zeus en de andere goden juist is: zij bestaan niet. Hoe zou jij op grond van bovenstaande beweringen in de discussie met Arno A's religieuze ervaring nu kwalificeren? Is het een illusie geweest? Is het een werkelijke religieuze ervaring geweest maar is er met de interpretatie van die ervaring door A iets mis? En laten we A's ervaring nu even uitbreiden tot alle mensen die anno 2015 religieuze ervaringen opdoen, zoals hindoes, moslims, boeddhisten en allemaal op grond van die ervaringen menen dat hun religieuze ervaring een aanwijzing is voor het gelijk van hun godsdienst en godsbeeld. Wat kun je daartegen zeggen, uitgaande van jouw opmerking dat alleen de God van het christendom God mag worden genoemd?
2. Waarom laat God zich, gezien het bestaan van atheïsme en allerlei niet-monotheïstische levensbeschouwingen op de wereld volgens jou zo selectief vinden? Zou het niet zo moeten zijn dat een Schepper-God die een relatie met mensen wil aangaan zich heel eenvoudig moet laten vinden?
3. Hoe zie jij de relatie tussen theïsme en evolutietheorie? Volgens de evolutietheorie is de mens noch bedoeld noch eindproduct van de natuur. Volgens het theïsme is de mens door God bedoeld (geschapen) én eindproduct van de natuur. Hoe rijm jij zo'n contradictie?
4. Wat is de causale relatie tussen God en zijn schepping? Denk jij dat God in alle omstandigheden nog steeds een causale rol speelt of is zijn activiteit beperkt tot het scheppen van de kosmos met zijn wetmatigheden en het middels religieuze ervaringen communiceren met mensen?
5. Welke aanwijzingen vanuit de wetenschap, behalve finetuning, zie jij voor het bestaan van een God?
Beste Emanuel,
Maar er hebben dus heel veel mensen daadwerkelijk geleefd waarover wordt of werd beweerd (verhalen) dat die in bijzonder contact stonden met een god. En met zoveel verhalen is het, ook als er helemaal geen god zou bestaan, niet verwonderlijk dat er een verhaal tussen zit dat ook nu nog de mensen prikkelt of verwonderd. Dat is tenminste mijn mening.
Maar hier komen we inderdaad duidelijk niet uit. Dan zal ik mij nu focussen op het verhaal van Jezus.
Ik begrijp dat jij het verhaal zo subliem vindt omdat het verhaal van de lijdensweg van Jezus ons mensen zo goed leert dat lijden een onlosmakelijk onderdeel is van het leven o.a. of misschien wel met name door de aanwezigheid van vrije wil.
Gesuggereerd wordt dat deze lijdensweg zelfs door God zo was bedoeld. Opdat de mensheid deze belangrijke les zou leren. Dat de lijdensweg daarom met opzet zo gruwelijk was. Want als Jezus een doodnormaal leven had geleid was de boodschap niet zo aangekomen.
Dus niet alleen een gruwelijke marteldood. Maar ook verraden worden door een dierbare vriend (Judas) en afgewezen worden door een andere dierbare vriend (Petrus)
Een ding wat mij al lange tijd verwonderd aan het verhaal is het volgende :
Tijdens het laatste avondmaal weet Jezus haarfijn te voorspellen dat Petrus later zal ontkennen dat hij Jezus kent. Dit is een soort plotwending in het verhaal. Jezus weet dat Judas hem verraden heeft. Jezus weet dat dit het laatste avondmaal zal zijn, en Jezus weet dat Petrus hem later zal afvallen - precies drie maal. Dit suggereert dat Jezus alles al van te voren wist.
Maar dat suggereert dat het gedrag van Petrus was voorbestemd, alsmede het gedrag van Judas. Het suggereert dat God dit alles wist voordat Jezus geboren werd.
Als het al bekend is dat Petrus drie keer zal ontkennen dat hij Jezus kent, waar is dan de vrije wil van Petrus om wel of niet te ontkennen dat hij Jezus kent?
Wat als Judas Jezus niet had verraden? Dan was de lijdensweg van Jezus niet zo groot geweest. Maar dan was het verhaal ook niet zo subliem geweest. En een subliem verhaal was de bedoeling van God. Dus het was de bedoeling dat Jezus verraden zou worden door zijn beste vriend. Dus Judas was een pion in het plan van God. Nog voordat Judas geboren was. Maar waar was dan de vrije wil van Judas?
Kernvraag : Als de bedoeling van het verhaal van de lijdensweg van Jezus is om de mensheid te leren over lijden en de betekenis van vrije wil daarin.... wat is binnen dat verhaal dan de betekenis van die haarfijne voorspelling van Jezus over Petrus?
Groet,
Arno
Beste Emanuel,
Voor zover ik kan zien gaf je nog geen reactie op de 5 vragen die ik op 5/11 jl. aan je stelde. Misschien wil je hier nog eens naar kijken. Ik zou dat waarderen: het zijn belangrijke vragen voor mij.
Groet,
Peter
Beste Peter,
Laat me kort op jouw vragen ingaan.
1. Mensen kunnen religieuze ervaringen hebben, maar deze verkeerd ("Zeus") of in zeer algemene zin ("oorsprong") interpreteren. Dit alles is niet in tegenspraak met de bewering dat God in feite de God is waarvan het christendom getuigt.
2. In http://goo.gl/CP6894 ga ik op deze vraag in.
3. Er is geen enkel conflict tussen theïsme en de evolutietheorie. Sterker nog, een bepaald bezwaar tegen het fine-tuning argument kan weerlegd worden juist met een beroep op de evolutietheorie. In mijn boek 'En dus bestaat God' leg ik dit uit. Zie verder ook mijn opmerkingen over evolutie in http://goo.gl/zEoojF
4. God schiep (i.e., veroorzaakte) de kosmos. God is anders gezegd de eerste oorzaak van de kosmos. Verder is het alleszins redelijk om te denken dat God ook oorzakelijk kan ingrijpen in de kosmos. Is dit dan niet in tegenspraak met de fysica? Geenszins, zoals ik eveneens in http://goo.gl/zEoojF uitleg. Bovendien is het redelijk te denken dat God dat inderdaad ook gedaan heeft. Zie bijvoorbeeld http://goo.gl/yByqmK
5. Er zijn heel veel aanwijzingen. Lees bijvoorbeeld "Redelijke argumenten voor theïsme: een cumulatieve casus" (I, II en III) op mijn website gjerutten.nl. En zie ook http://goo.gl/Zfy7lJ
Groet,
Emanuel
Beste Emanuel,
Dank voor je reactie. Die overtuigt mij nog niet helemaal. Ik kan niet op alle punten ingaan maar pik er een paar uit.
ad 1. Als dit zo is, wie garandeert dan dat ook de christelijke religieuze ervaring verkeer wordt geïnterpreteerd? Dit wordt bijv. door moslims of joden ook betoogd.
ad 2. Ik heb je (interessante) blog hierover gelezen. Je stelt: "Daarnaast is het nog maar de vraag of God zich zo goed verborgen houdt voor wie werkelijk naar God op zoek gaat."
Hoe verklaar jij dan dat in deze tijd veel meer mensen dan in bijv. de premoderne tijd de afwezigheid van God sterk ervaren? Ik ken veel mensen die werkelijk op zoek naar God gingen maar niets aantroffen en vervolgens teleurgesteld zijn afgehaakt. Hoe kan dat, gezien jouw stellen dat het maar de vraag is of God zich verborgen houdt voor wie Hem werkelijk zoekt?
ad 3. Ik waag te betwijfelen of er geen enkel conflict is tussen theïsme en evolutietheorie. Als jouw stelling juist zou zijn, hoe komt het dan dat vrijwel iedere orthodoxe christen een probleem lijkt te hebben met de evolutietheorie? Zie creationisme, dat breed gedeeld is onder orthodoxe christenen. Zij zien een gigantisch conflict tussen theïsme en evolutietheorie, alleen al op grond van hun bijbelinterpretatie (die ik niet deel) maar ook op grond dat evolutie de mens zijn speciale status ontneemt. Ik schreef al: "Volgens de evolutietheorie is de mens noch bedoeld noch eindproduct van de natuur. Volgens het theïsme is de mens door God bedoeld (geschapen) én eindproduct van de natuur. Hoe rijm jij zo'n contradictie" Kun je nog eens specifiek op dit laatste punt ingaan? En hoe komt het volgens jou dan dat er veel mensen zijn die door de acceptatie van de evolutietheorie hun geloof verloren? Darwin zelf werd bijv. agnost en zag geen aanwijzingen meer voor het bovennatuurlijke dat het theïsme zo kleurt. Ga je hier niet veel te snel uit van een diepe harmonie tussen theïsme en evolutietheorie?
ad 4. Je stelt dat God de eerste oorzaak van de kosmos is. Deze redenering is (ondermeer) gebaseerd op de premisse dat alles wat begint te ontstaan een oorzaak voor zijn ontstaan heeft. Nu wordt deze premisse in de kwantumfysica ernstig ter discussie gesteld: deeltjes blijken raadselachtig met elkaar te kunnen communiceren, zonder dat oorzaak en gevolg van toepassing zijn. Zie: http://www.trouw.nl/tr/nl/6700/Wetenschap/article/detail/4168137/2015/10/21/Delft-bewijst-ongelijk-Einstein.dhtml. Jouw collega Rik Peels spreekt zelfs over een 'achterhaald wereldbeeld'dat wij zouden aanhangen en dat nu net is gebaseerd op de premisse dat alles veroorzaakt is. Zie: http://www.eo.nl/ditisdedag/radio/item/we-hebben-een-achterhaald-wereldbeeld/. Mocht dit allemaal juist zijn (ik denk dat Peels ten onrechte veel te snel conclusies naar het alledaagse leven, zoals homeopathie etc. trekt, alhoewel dit onderzoek wel degelijk van groot belang is voor ons wereldbeeld), dan faalt het kosmologisch argument ook en kun je dus niet zomaar zeggen dat God de kosmos schiep (nog los even van de vraag hoe een lichaamsloos bewustzijn kan scheppen en spreken en liefhebben en de vraag WAAR dit lichaamsloos bewustzijn zich dan bevindt). Hoe kijk jij tegen dit onderzoek uit Delft aan?
Groet,
Peter
Emanuel,
Sorry voor de verschrijvingen in punt 1. Dit moet als volgt luiden:
ad 1. Als dit zo is, wie garandeert dan dat ook de christelijke religieuze ervaring NIET verkeerd wordt geïnterpreteerd? Dit wordt bijv. door moslims of joden ook betoogd.
Groet,
Peter
Emanuel,
Kun jij nog even ingaan op mijn reactie van 18/11 jl.? Dank!
Ook een reactie op de laatste reactie van Arno van jouw kant lijkt mij interessant. Misschien vind je daar ook nog wat tijd voor.
Groet,
Peter
Beste Peter,
Momenteel ben ik nogal druk. Daarom een voorstel. Op welk van de vier punten uit je vorige reactie wil je het liefst mijn repliek horen? Dan zal ik op dat punt ingaan. Kies uit jouw vier punten dus één punt uit.
Groet,
Emanuel
Beste Emanuel,
Ik snap dat je druk bent. Voor mij zijn de 4 vragen allen zeer belangrijk. Omdat op de diverse fora, w.o. geloofenwetenschap.nl wordt ingegaan op vraag (3) en (4) -o.a. in blog van Alexander van Biezen, die een prachtige discussie opleverde!-, zou ik graag zien dat je specifiek ingaat op vraag (2). Die is voor mij het meest van belang.
Dank en groet,
Peter
Beste Peter,
Waar het uiteindelijk op neerkomt is de vraag of je iemand bent die de Engelsen zo mooi 'sincere seeker' noemen. Veel mensen wijzen bijvoorbeeld Godsargumenten af omdat ze een onredelijk hoog niveau van zekerheid van dergelijke argumenten eisen. Alléén als de argumenten absoluut onfeilbaar zijn, zijn ze bereid om de conclusie te accepteren. Maar zo sceptisch zijn ze zelden of nooit als het om andere zeer belangrijke zaken in hun leven gaat, dus waarom dan ineens wel als het een argument voor het bestaan van God betreft? Is het niet voldoende om te laten zien dat het bestaan van God veel plausibeler, veel redelijker, veel waarschijnlijker is dan de bewering dat God niet bestaat? Waarom zou je absoluut onfeilbaar bewijs eisen voordat je je serieus op de implicaties van het bestaan van God gaat richten?
Groet,
Emanuel
Een reactie posten