Het ding als kunstwerk

De ontologie van een concreet samengesteld ding, zoals ik deze in mijn dissertatie Towards a Renewed Case for Theism (2012) uitwerk, blijkt analoog te zijn aan Hans-Georg Gadamers ontologie van het kunstwerk zoals hij deze ontwikkelt in zijn magnum opus Waarheid en Methode (1960). Hiertoe hoeven we in Gadamers uiteenzettingen alleen ‘kunstwerk’ door ‘concreet samengesteld ding’, ‘uitvoering’ door ‘configuratie’ en ‘bedoelde betekenis’ door ‘vorm’ te vervangen. Ik geef een korte schets. Een concreet samengesteld ding bestaat door de tijd heen alleen in zijn afzonderlijke configuraties. Het is er uitsluitend als deze reeks van configuraties. Het ding bestaat op elk moment alleen als configuratie. Maar toch handhaaft het ding zichzelf in deze reeks van configuraties als telkens hetzelfde ding. Iedere configuratie is een herhaling van hetzelfde ding op grond van de vorm die in elke configuratie gelijkblijft. De vorm wordt in de configuraties gehandhaafd en gaat niet vooraf aan de configuraties. Er bestaat geen drager of identiteit achter de configuraties. De vorm van elke configuratie is een immanente norm van herhaling en daarom herhaalt iedere configuratie het ding. Dit is de dubbele structuur van het zijn van het concrete samengestelde ding.